Dünyada ən ağır,ayrılıq dərdi

hələ yol gedirsən,yoldasan hələ,
qeybətə,qarğışa-döz,gülə-gülə...
...qürbətin sevinci tələdi-belə...
...dünyada ən ağır-ayrılıq dərdi...

gününə naxışlar ilmə hörməzdi,
içində qəzəbin,hirsin -,,dönməzdir",
vaxtında Getsəydin...bəlkə görməzdin-
dünyada ən ağır-ayrılıq dərdi...

...yadında saxlayıb hər günahını
gündə neçə dəfə söy Allahını....
...bəs hanı,hər Qəmə,ortağın,hanı?
Dünyada ən ağır,ayrılıq dərdi.

...dəlkə danışasan,bəlkə,dinəsən,
qalxıb öz əqlindən-
ruhdan enəsən,
bəlkə qayıdasan,
bəlkə,dönəsən?-
Axı....
...dünyada ən ağır-ayrılıq-dərdi.

oktyabr 2019.

mənim deyil!

...nə gözələm,nə qəşəng-
var-yoxy;
mənim deyil.
Çıx,get,yuxumdan,əşşi-
bu yuxu,mənim deyil!

...səhər günəşi oyat,
şüş daşı ləpəyə at...
..Nə səbir,nə ehtiyat,
nə qorxu,mənim deyil...

baxdı, "baxışa qənim",
dənlədim dənim-dənim...
...Söz oxu-bəlkə,mənim,
göz oxu,mənim deyil...

...qayıdıram ay,çəmən,
Vallah,həmənəm,həmən...
isitdim qürbəti,mən,
soyuğu,mənim deyil.

....gözünün ucuyla,
konlünün səsiylə,
günahıyla,yaddan çıxan suçuyla,
qalan qəlb həcəsiylə-
gözünü açıb
günü soraqlar...
niyə?...

Запах полыни...

Я слышу запах полыни,
и вдыхаю влаги...
Эту землю и поныне
топчат детские шаги...

Поднимая взоры,
глаза в даль глядят-
там в далеке горы
в белых кепочках сидят...

...Вот вернулся снова я
в волосах со сединой;
Здесь родина моя-
кусочек земли родной!

На всю жизнь запомнил
до душевной,до боли-
этот запах полыни,
эти горы в дали...

Татьяна Горбунова и Али Аббас Лирика философа.

Я помню этот день. Была зима.
В моем саду деревья в снежных шубах.
Но ты пришла, и зазвенел апрель
в душе моей. Целуя твои губы,
я думал – как устроен этот мир!
Весна зимою – это ли не чудо?!

У каждого - свой путь, своя судьба.
У разных гор различные туманы.
Но мы с тобой друг другу Богом данные,
хоть разные как камень и вода.
Я думал – как устроен этот мир!
С тобою буду вместе навсегда!

Я был в сомненьях, шел средь тьмы на свет,
как заплутавший в океане лайнер
стремится к берегу. И чтоб найти ответ
я в руки брал дудук и песни стон печальный
мне говорил, что – так устроен мир!
И я еще услышу звон венчальный!

Ты говорила: наши встречи – зря!
И правда с истиной есть не одно и тоже,
Ведь мы с тобой как небо и земля
нисколько друг на друга не похожи!
Но, Боже – как устроен этот мир!
Любить я буду лишь одну тебя!

Ana

Səndən çox deyiblər,çox söyləyiblər
Min-min kitab olar bu azı,ana.
Düzü deyilməmiş,eşidilməmiş
Bir söz tapmıram ki,mən yazam,ana

Ömrümdən ömrünə sədaqət sızıb,
“Lay-la”ndan könlümə məhəbbət sızıb.
Bəlkə də adını suyuna yazıb
O taylı,bu taylı Arazım,ana

Saçından yarpaq tək dərdiyin ömrü,
yoluma,izimə sərdiyin ömrü,
Sənə qaytarardım verdiyin ömrü-
olsaydı bir anlıq əlacim,ana
1982 Biləsuvar
Əli Xəyal Abbasov

əgər bilsəydim ki,
bir də üzümə,
açılmaz
örtülən qapılar mənim,
yığıb əllərimə arzularımı
atardım,
atardım ulduz köçünə...