Ağac kimi

Bir damla yaş boyda dəryada batıb,
bir qırıq hıcqırtı boğanda səsi,
günahı çiynində ruhuna çatıb,
öpəndə üzünü mələk nəfəsi-
ağac kimi
  torpağında qurumaq istəyirsən,
istəyirsən qısılasan bir budağa
   bir yarpağa...
Ömrün boyu becərdiyin o ağacın
gövdəsində bir damla su,
yarpqına dəyən yellər....
Sənsən axı o ağacın gövdəsində
əllərinin qabarıyla,
yrəyinin qubarıyla....
...Kim bilir,bəlkə də ağacıq elə-
doğulan günündən son nəfəsədək
hərə öz-özünü becərir belə...
Hopur damla-damla budaqlarına,
əsir külək kimi yarpaqlarına...
...Bir bax,meyvəsində dil açıb,ağac,
yaz gəlib,yenə də gül acıb ağac...