X a t i r ə

Eşikdə quşbaşı yağan
ağappaq qardı,bilirəm.
Məndən özgə ona baxan
bir gözəl vardı,bilirəm...



.....Pəncərəmiz yaxın idi-
Güya o məndən xəbərsiz,
güya mən ondan xəbərsiz,
gah  Günəşə  boylanardıq,
gah yağısa əl tutardıq...



...Ilahi o,nə vaxt idi-
az qala,yadımdan çıxa...
Onda baxtımız baxt idi,
qəlbimiz-yuxadan yuxa...

Biz Günəşə sevinərdik,
biz yağısa sevinərdik.
Gözümüzü yan çəkərdik-
düz baxışa sevinərdik...


...Sonra...sonra illər ötdü-
o qardan dən düşdü başa.
Yağışın damlası soyuq,
Günəşin istisi- başqa...


Sonra,sonra ürəyimiz
nifrət gördü,qəzəb duydu.
Sonra,sonra qapımızı
ayrılığın əli döydü...

...Baxıram,tapa bilmirəm,
o mənə baxan gözəli,
əllərini pəncərədən
yağışa tutan gözəli...


Ha durub,ha boylanıram,
daha yola sazaq düşüb.
Ya mən artıq pis görürəm,
ya pəncərəm uzaq düşüb...

...Amma,amma yavaş-yavas,
yenə qar yağır,bilirəm.
Bir qadın öz nəvəsiylə
həyətə baxır,bilirəm...